به نقل از «فرارو»

امریکا در آب‌های ناشناخته‌ای قرار گرفته است امیدوارم این جنگی ابدی نباشد

تاریخ انتشار: ۲۲ مهر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۱۸۴۱۷۹

فرارو- توماس فریدمن ستون نویس نیویورک تایمز و مفسر و نویسنده سیاسی امریکایی است. او سه بار برنده جایزه پولیتزر به عنوان ستون نویس هفتگی نیویورک تایمز برای پوشش خبری جنگ در لبنان، اخبار و تحولات اسرائیل و تاثیر جهانی تروریسم شده است. او مطالب زیادی در مورد امور خارجی، تجارت جهانی، خاورمیانه، جهانی شدن و مسائل زیست محیطی نوشته است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

به گزارش فرارو به نقل از نیویورک تایمز، اگر متوجه نشده‌اید اجازه دهید من به شما در مورد یک چرخش در رویداد‌ها هشدار دهم: ایالات متحده اکنون همزمان با روسیه و چین درگیر است. توصیه بزرگان این بود که "هرگز با روسیه و چین به طور همزمان مبارزه نکنید". هنری کیسینجر نیز چنین نظری داشت. افسوس که امروز ضرورتی قوی برای منافع ملی امریکا به منظور مقابله با هر دو کشور وجود دارد. با این وجود، در یک مورد تردید نداشته باشید: ما (امریکایی‌ها) در آب‌های ناشناخته‌ای هستیم. فقط امیدوارم که این مقابله با دو کشور "جنگ‌های ابدی" جدید ما نباشند.

مبارزه با روسیه به شکلی غیر مستقیم، اما آشکار در حال تشدید و حرکت به سوی خشونت بیش‌تر است. ما اوکراینی‌ها را با موشک‌های هوشمند و اطلاعاتی مسلح می‌کنیم تا روس‌ها را وادار به عقب‌نشینی از اوکراین سازیم. علیرغم آن که اوکراینی‌ها از خود شجاعت نشان داده‌اند حمایت ایالات متحده و ناتو نقش بزرگی در موفقیت‌های اوکراین در میدان نبرد ایفا کرده است. تاثیر آن را تنها از روس‌ها بپرسید، اما این جنگ چگونه به پایان می‌رسد؟ هیچ کس نمی‌تواند به شما بگوید.

با این وجود، امروز می‌خواهم روی مبارزه با چین تمرکز کنم امری که کمتر قابل مشاهده است و شامل جنگ علنی نظامی نمی‌شود بلکه بیش‌تر با ترانزیستور‌هایی که بین صفر و یک دیجیتال جابجا می‌شوند در حال انجام است. با این وجود، نبرد چین و امریکا به اندازه نتیجه نبرد بین روسیه و اوکراین بر توازن قدرت جهانی تاثیرگذار خواهد بود و ارتباط چندانی نیز با تایوان ندارد.

این یک کشمکش بر سر نیمه هادی‌ها فناوری اساسی عصر اطلاعات است. اتحادی که هوشمندترین تراشه‌های جهان را طراحی کرده و می‌سازد هوشمندترین سلاح‌های دقیق، هوشمندترین کارخانه وهوشمند‌ترین ابزار‌های محاسباتی کوانتومی را برای شکستن هر شکلی از رمزگذاری طراحی کرده و می‌سازد تحت رهبری ایالات متحده و شرکای آن قرار دارد، اما چین مصمم است این معادله را تغییر دهد و اکنون ما (امریکایی‌ها) مصمم هستیم از تحقق این خواسته چین جلوگیری کنیم. بازی آشکار و واضح است.

هفته گذشته، دولت بایدن مجموعه جدیدی از مقررات صادراتی را اعلام کرد که در واقع به چین می‌گفت:"ما فکر می‌کنیم که شما سه نسل فناوری از ما عقب‌تر هستید و ما تضمین می‌کنیم که جلوتر از ما قرار نگیرید". یا همان طور که "جیک سالیوان" مشاور امنیت ملی به صورت دیپلماتیک‌تر بیان کرد: "با توجه به ماهیت بنیادی برخی فناوری‌ها مانند تراشه‌های حافظه ما باید تا حد امکان پیشتاز باشیم". پیشتاز برای همیشه.

"پل تریولو" کارشناس فناوری و چین در شرکت مشاوره "آلبرایت استونبریج" به "فایننشال تایمز" می‌گوید:" ایالات متحده اساسا به توانایی چین برای پیشبرد استفاده آن کشور از محاسبات با عملکرد بالا به منظور دستاورد‌های اقتصادی و امنیتی اعلان جنگ داده است یا همانطور که سفارت چین در واشنگتن آن را چارچوب بندی کرد ایالات متحده به دنبال "هژمونی علمی - فناوری" است".

اکنون باید پرسید: این جنگ به کجا ختم می‌شود؟ هیچ کس نمی‌تواند به شما بگوید. من نمی‌خواهم از سوی چین که به طور فزاینده‌ای از فناوری برای کنترل مطلق در داخل آن کشور و برای فرافکنی وحشتناک قدرت در خارج از کشور استفاده می‌کند منقلب شود. با این وجود، اگر اکنون در مسیری گرفتار شده‌ایم که فناوری‌های پیشرفته چین را برای همیشه انکار می‌کنیم از بین بردن هرگونه امید به همکاری برد - برد با پکن در موضوعاتی مانند آب و هوا و جرایم سایبری جایی که با تهدیدات متقابل روبرو هستیم و تنها دو قدرتی هستیم که می‌توانند تفاوت ایجاد کنند، باعث ایجاد چه نوع دنیایی خواهد شد؟ چین نیز باید این پرسش را مطرح کند.

تنها چیزی که به یقین می‌دانم آن است که مقرراتی که روز جمعه توسط وزارت بازرگانی دولت بایدن صادر شد مانع تازه‌ای برای کنترل صادرات ایجاد می‌کند که چین را از خرید پیشرفته‌ترین نیمه رسانا‌ها از غرب یا تجهیزات ساخت آن در داخل چین باز می‌دارد.

هم چنین، مقررات تازه هر مهندس یا دانشمند آمریکایی را از کمک به چین در تولید تراشه بدون دریافت تاییدیه خاص منع می‌کند حتی اگر آن آمریکایی روی تجهیزاتی در چین کار کند که مشمول کنترل صادرات نیستند. این قوانین هم چنین ردیابی را دشوارتر می‌سازد تا اطمینان حاصل شود که تراشه‌های طراحی شده توسط ایالات متحده که به شرکت‌های غیرنظامی در چین فروخته می‌شوند به دست ارتش چین نمی‌رسند. شاید بحث برانگیزتر از همه آن باشد که تیم بایدن یک "قاعده محصول مستقیم خارجی" را اضافه کرد که همانطور که "فایننشال تایمز" اشاره کرده "اولین بار توسط دولت دونالد ترامپ علیه گروه فناوری چینی هواوی مورد استفاده قرار گرفت" و "در واقع هر شرکت آمریکایی یا غیر آمریکایی را از تامین سخت افزار یا نرم افزار برای شرکت‌های چینی هدف قرار داده شده که زنجیره تامین شان فناوری امریکایی را شامل می‌شود منع می‌کند".

این قانون آخر بسیار عظیم است، زیرا پیشرفته‌ترین نیمه هادی‌ها توسط آن چه من "ائتلاف انطباقی پیچیده" از شرکت‌ها از آمریکا تا اروپا و آسیا می‌نامم ساخته می‌شوند. به این موضوع فکر کنید: AMD، کوالکام، اینتل، اپل و انویدیا در طراحی تراشه‌هایی که میلیارد‌ها ترانزیستور دارند برای تولید قدرت پردازشی که به دنبال آن هستند در کنار یکدیگر قرار گرفته اند. Synopsys و Cadence ابزار‌ها و نرم افزار‌های پیچیده طراحی به کمک رایانه‌ها را ایجاد کرده‌اند که سازندگان تراشه در واقع جدیدترین ایده‌های خود را بر روی آن طراحی می‌کنند. Applied Materials مواد را ایجاد و اصلاح می‌کند تا میلیارد‌ها ترانزیستور و سیم‌های اتصال را در تراشه قرار دهند. ASML یک شرکت هلندی ابزار‌های لیتوگرافی را با مشارکت Zeiss SMT یک شرکت آلمانی متخصص در لنز‌های نوری که شابلون‌های سیلیکونی را با استفاده از نور فرابنفش عمیق و شدید طراحی می‌کند ارائه کرده است که در واقع، طول موج‌های کوتاهی است که می‌تواند طرح‌های ریز را روی یک ریزتراشه چاپ کند. اینتل، لام ریسرچ، KLA و شرکت‌هایی از کره جنوبی گرفته تا ژاپن و تایوان نیز نقش‌های کلیدی در این ائتلاف دارند.

نکته اینجاست: هرچه بیش‌تر مرز‌های فیزیک و علم مواد را تحت فشار قرار دهیم تا ترانزیستور‌های بیش تری را روی یک تراشه قرار دهیم تا قدرت پردازش بیشتری برای ادامه پیشرفت هوش مصنوعی بدست آوریم احتمال این که هر شرکت یا کشوری بتواند در تمام بخش‌های فرآیند طراحی و ساخت برتر باشد کمتر می‌شود.

شما به کل ائتلاف نیاز دارید. دلیل اینکه شرکت تولید نیمه هادی تایوان معروف به TSMC به عنوان برترین تولید کننده تراشه در جهان در نظر گرفته می‌شود این است که هر عضو این ائتلاف به TSMC با صمیمی‌ترین اسرار تجاری خود اعتماد می‌کند که سپس این اسرار را با هم ترکیب کرده و به نفع کل ائتلاف مورد استفاده قرار می‌دهند.

از آنجایی که شرکای ائتلاف به چین اعتماد ندارند تا مالکیت معنوی محصولات آنان را به سرقت نبرند چین هم چنان در تلاش است تا مجموعه تراشه‌های تولید شده توسط برترین شرکت‌های جهان را به تنهایی با استفاده از فناوری‌های قدیمی کپی کند. چین در سال ۲۰۱۷ میلادی موفق شده بود مقدار مشخصی از فناوری تراشه از جمله فناوری ۲۸ نانومتری TSMC را به سرقت ببرد.

با این وجود، کارشناسان امریکایی به من گفتند که چین نمی‌تواند تراشه‌های تازه را با دقت و بدون برخورداری از تازه‌ترین فناوری‌ها که اکنون از سوی امریکا برای چین ممنوع شده تولید کند.

این هفته با "جینا ریموندو" وزیر بازرگانی ایالات متحده، که هم نظارت بر کنترل‌های جدید صادرات تراشه‌ها و هم بر ۵۲.۷ میلیارد دلاری که دولت بایدن به تازگی برای حمایت از تحقیقات بیش‌تر ایالات متحده در مورد نیمه هادی‌های نسل بعدی و بازگرداندن تولید تراشه‌های پیشرفته به کشور تامین کرده، گفتگو داشتم. ریموندو به من گفت که ایالات متحده این ایده را رد می‌کند که مقررات جدید معادل یک اقدام جنگی است. او در دفترش به من گفت: "ایالات متحده در موقعیت غیرقابل دفاعی قرار داشت. امروز ما ۱۰۰ درصد تراشه‌های پیشرفته خود را از خارج می‌خریم ۹۰ درصد از TSMC در تایوان و ۱۰ درصد از سامسونگ در کره". این بسیار احمقانه است، اما حقیقت دارد.

ما هیچ یک از تراشه‌هایی را که برای هوش مصنوعی، ارتش، ماهواره‌ها و برنامه‌های فضایی مان نیاز داریم در ایالات متحده نمی‌سازیم. او گفت که قانون تازه تراشه‌ها ابتکار عمل تهاجمی ما برای تقویت کل اکوسیستم نوآوری‌مان بود. بنابراین، این قانون باعث می‌شود تا تعداد بیش‌تری از پیشرفته‌ترین تراشه‌ها در ایالات متحده ساخته شوند.

او گفت: "تحمیل کنترل‌های جدید صادراتی بر روی فناوری‌های پیشرفته ساخت تراشه به چین استراتژی دفاعی ما بود. چین استراتژی همجوشی نظامی و غیرنظامی دارد و پکن تصریح کرده که در نظر دارد در پیشرفته‌ترین فناوری‌ها کاملا خودکفا شود تا هم بر بازار‌های تجاری غیر نظامی و هم بر میدان جنگ قرن بیست و یکم تسلط یابد. ما نمی‌توانیم نیات چین را نادیده بگیریم".

او در ادامه افزود:" بنابراین، برای محافظت از خود و متحدان مان و تمام فناوری‌هایی که به صورت جداگانه و جمعی اختراع کرده‌ایم کاری که انجام دادیم گام منطقی بعدی بود تا از رسیدن چین به مرحله بعدی جلوگیری کنیم. ایالات متحده و متحدان اش پیشرفته‌ترین تراشه‌های ابر رایانه‌ای را طراحی و تولید می‌کنند و ما نمی‌خواهیم این تراشه‌ها در دست چین باشند و برای اهداف نظامی مورد استفاده قرار گیرند".

او نتیجه گرفت که تمرکز اصلی امریکا بر روی بازی تهاجمی است: نوآوری سریع‌تر از نوآوری چینی. او در ادامه افزود:"در عین حال، ما با محافظت از آن چه بدان نیاز داریم با تهدید فزاینده‌ای که چین مطرح می‌سازد مقابله خواهیم کرد. مهم این است که در جایی که می‌توانیم تنش را کاهش دهیم و در جایی که می‌توانیم تجارت کنیم. ما درگیری نمی‌خواهیم، اما ما باید با چشمان باز از خود محافظت کنیم".

روزنامه دولتی چین "گلوبال تایمز" در سرمقاله خود نوشته که این ممنوعیت تنها "اراده و توانایی چین را برای ایستادگی در علم و فناوری تقویت می‌کند". "بلومبرگ" به نقل از یک تحلیلگر چینی ناشناس نوشته است:"هیچ امکانی برای آشتی وجود ندارد". به آینده خوش آمدید.

منبع: فرارو

کلیدواژه: توماس فریدمن چین روسیه آمریکا پیشرفته ترین ایالات متحده نیمه هادی فناوری ها تراشه ها شرکت ها بیش تر

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۱۸۴۱۷۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

محور تحولات و حذف دشمن مشترک

به گزارش قدس آنلاین، در این یادداشت آمده است: همکاری این کشورها فقط منحصر به نبرد روسیه و اوکراین نیست.

این فقط نوک کوه یخ است و عمق همکاری‌ها بسیار بیشتر است. جنگ اوکراین صرفاً به تعمیق روابط اقتصادی، نظامی، سیاسی و فناوری آن‌ها سرعت بخشیده است. در حال حاضر همگرایی در روابط این کشورها به ایجاد یک محور جدید تحولات منجر شده که می تواند چشم انداز ژئوپلتیکی جهان را تغییر دهد.

وقتی دولت‌های ناراضی کارشکنی می‌کنند
این اندیشکده آمریکایی تأکید می‌کند : همگرایی این گروه، به منزله ایجاد یک بلوک انحصاری و متحد نیست، بلکه به منزله شکل‌گیری مجموعه‌ای از دولت‌های ناراضی است که بر سر هدف مشترکی برای براندازی اصول فعلی، اتفاق‌نظر دارند. وقتی این چهار کشور همکاری می‌کنند، اقدامات آن‌ها هم‌افزایی پیدا می‌کند و اثربخشی ابزارهای سیاست خارجی ایالات متحده برای تحریم‌ها را کاهش می‌دهند. در حقیقت باید گفت هدف جمعی آن‌ها ایجاد جایگزینی برای نظم فعلی است که به نظر آن‌ها تحت سلطه ایالات متحده است. 

تشکیل باشگاه ضدغرب
این دو عضو ارشد برنامه‌های امنیتی ایالات متحده ادامه می‌دهند: همکاری میان اعضای این محور چیز جدیدی نیست. چین و روسیه شراکت خود را از پایان جنگ سرد تقویت کرده‌اند. ایران و روسیه نیز پس از شروع جنگ سوریه با یکدیگر همکاری کردند. چین با پیوستن به همکاری‌های روسیه و مشارکت در توافق‌نامه‌های انرژی با ایران، از تهران در برابر اثرات تحریم‌های ایالات متحده حمایت کرده است. مسکو در دو دهه گذشته یکی از بزرگ‌ترین تأمین‌کنندگان تسلیحات تهران بوده و اکنون بزرگ‌ترین منبع سرمایه‌گذاری خارجی آن است. صادرات روسیه به ایران در ۱۰ ماهه اول سال ۲۰۲۲، ۲۷ درصد افزایش یافته است. برای سه سال متوالی چین، ایران و روسیه مانورهای دریایی مشترکی را در خلیج عمان برگزار کرده‌اند که آخرین آن در مارس ۲۰۲۴ بود. 

مجله فارین افرز معتقد است: همکاری فزاینده میان چین، ایران، کره شمالی و روسیه ناشی از مخالفت مشترک آن‌ها با نظم جهانی تحت سلطه غرب است؛ رویکردی که ریشه در این باور دارد که این سیستم به آن‌ها موقعیت یا آزادی عملی را که شایسته آن هستند، نمی‌دهد. البته تاریخ نشان می‌دهد ممکن است برای گروهی از قدرت‌های ناراضی، آینده مثبت پیش‌رو نباشد. مانند پیمان سه‌جانبه ۱۹۴۰ که آلمان، ایتالیا و ژاپن را متحد کرد و آن‌ها موفق نشدند، اما جنگ جهانی دوم قطعاً تحولات جهانی را به همراه داشت.
 
تهدید چهار قدرت
آندریا کندال-تیلور و ریچارد فونتین ضمن بررسی همکاری رو به رشد میان چین، ایران، کره شمالی و روسیه معتقدند اختلافات جدی میان این کشورها وجود دارد؛ چرا که با روی آوردن مسکو به پکن، مسکو به پذیرش نقش شریک کوچک‌تر باید قانع باشد. البته در چنین تحلیلی شدت تهدید نادیده گرفته می‌شود. از سویی دیگر اقتصاد آمریکا بسیار بزرگ‌تر، ارتش آن به طور قابل توجهی قدرتمندتر و سیستم دموکراتیک آن پایدارتر است و واشنگتن هنوز هم می‌تواند از تحولات این محور جلوگیری کند.

زینب اصغریان